Mijn ochtend begon met de volgende bespiegeling:
Best frappant om het verschil in ouder-instinct te zien bij mijn houtduifjes.
Mw Duif blijft inmiddels gewoon zitten als ik op het balkon bezig ben. Met haar kopje schuin volgt zij met haar kraaloogjes al mijn bewegingen nauwkeurig en koert af en toe in antwoord op mijn zachte praten tegen haar.
Meneer Duif verliet net echter acuut het nest toen ik de kruiden water kwam geven, liet de eitjes onbeschermd achter en bracht zichzelf in veiligheid om mij vanuit zijn schuilplek te bespieden...
Wat is dat genieten, zeg!
En ik hoef er de deur niet voor uit!
(Nou ja, alleen het balkon op...)
Of ik het balkon vandaag kan gebruiken om te zitten hangt dus niet alleen van het weer af (de zon wil nog niet echt doorbreken hier), maar ook een beetje van wie er op het nest zit, vrees ik!
Even later bleek dat ik gewoon lekker op mijn balkon kon zitten, vlak naast het nest.
Yes! Yes! Yes!
Ik lig met mijn e-reader op mijn balkon te bibberen zodra de zon weer achter de wolken verdwenen is, maar wel mooi naast mw Duif die inmiddels de takjes van het nest weer teruggenomen heeft.
Meneer Duif was gevlogen, omdat hij kennelijk van mening was dat mw Duif haar vleugels lang genoeg had uitgeslagen om een gezonde groene salade bij elkaar te snavelen... En hoeveel meer heb je nodig als je de hele dag alleen maar op je nest ligt..., zal hij gedacht hebben.
Maar goed, mw Duif en ik hebben de afstand tussen onze ligplaatsen dus inmiddels aanzienlijk verkleind.
Door de kieren tussen de planken kan ze mij redelijk in de gaten houden. En ik haar.
(Al vindt mijn telefoon het wat lastig vastleggen)
(Al vindt mijn telefoon het wat lastig vastleggen)
Mw Duif en ik hebben inmiddels hele vrouwengesprekken met elkaar. Reuze gezellig koert ze regelmatig instemmend terug.
Ik moet er alleen even om denken dat ik eerst begin te praten voor ik in beweging kom om haar te waarschuwen.(Mijn (menselijke) buurvrouw zal wel denken...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten